Balans opmaken en waarom fietsen?

De balans

Vanmorgen heb ik alle 41 GPX-files van de etappes ter controle opgestuurd aan de secretaris van de Stichting Honderd Cols Tocht. Vanmiddag om 13.30 kreeg ik al een mailtje terug met o.a. de volgende tekst: 

"Beste Alexander,

Ons controlesysteem heeft je GPX-files gecontroleerd, en het volgende traject goedgekeurd:

    2022-08-03 - 2022-09-24   0000-4082   Saverne - Saverne

Daarmee is je 100 Cols Tocht volbracht. Van harte gefeliciteerd!

Je prestatie is vermeld in het register......"  

.... en daarmee ben ik nr. 547 die 'm sinds 1980 heeft gedaan (best een beetje trots).

De cijfers van Strava: 

• totaal 4210 kilometer (inclusief verkeerd fietsen en van en naar overnachtingsplaats) = gem. 103 km per etappe
• totaal 'beweegtijd' 223:03:10 uur = gem. 5:44 uur per etappe
• gem. snelheid was een fractie minder dan 19 km/u
• totaal 78169 hoogtemeters = gem. 1907 per etappe
• totaal 115778 Kilocalorieën verbruikt = gem. 2824 per etappe

Waarom

Vóór de tocht kwam ik een citaat van Willem Frederik Hermans tegen, uitgesproken tijdens een voordracht in 1983 op Nijenrode en later in een klein boekje opgenomen: 

 “ ‘t Publiek wil weten waarom een schrijver schrijft. 

Waarom een pianist piano speelt, vraagt het nooit. Evenmin waarom een voetballer tegen die bal trapt, of waarom een wielrenner heel Frankrijk rondrijdt op z’n fiets, terwijl dat land toch over een dicht net van spoorwegen beschikt. 

Alleen schrijvers moeten altijd maar weer vertellen: waarom.”

En hij heeft gelijk. Niemand heeft mij ooit meewarig aangekeken, als ik vertelde van de Honderd Cols Tocht, en gevraagd 'waarom in Godsnaam'? En niemand heeft me uitgelachen, terwijl er toch reden genoeg is om te veronderstellen, dat er een schroefje los is aan iemand die, zonder enige dwang van familie, organisatie of regering, aan zoiets begint. Ikzelf kwam ook niet veel verder dan de motivatie van de bergbeklimmer; 'omdat er bergen zijn', en omdat ik wilde weten of ik het zou kunnen. Wel waren er de mensen die je adviseerden tijdens de hele tocht vooral 'te genieten'. Maar waar waren die mensen als je in de brandende zon kilometerslang een zestienprocentshelling opzwoegde of in de kou en regen een zestienprocentshelling moest afdalen zonder vangrails, maar mét een wel heel wijds uitzicht. Die zaten dan vaak thuis 'te genieten' van een dubbele espresso bij een avonturenfilm (geintje). Het grote genieten kwam zeker voor tijdens de tocht, maar vaker achteraf. Het was in ieder geval voldoende om door te gaan. Achteraf overzie je het slagveld en kun je pas echt genieten. Zou ik het nog een keer doen? Vraag het me volgend jaar nog maar eens. Er zijn genoeg andere uitdagingen. Maar ik ben heel blij dat Adelheid en ik de Honderd Cols Tocht gedaan hebben. Ik had het voor geen goud willen missen; achteraf dan, hè.

Dank

Dank aan iedereen die heeft meegelezen en meegeleefd. Dank aan de mensen die me hebben geholpen met de voorbereidingen en de training; ik heb ze op de website al genoemd. Dank aan iedereen die me in de mail en WhatsApp stimulerende berichten stuurde en dank aan de Stichting Honderd Cols Tocht voor het organiseren van "De zwaarste fietstocht ter wereld.", zoals ze zelf zeggen. Die olifant was best te verteren, als je maar kleine hapjes nam. Dank.