100cols etappe 29: van Entrevaux naar St.Etienne-de-Tinee (10 september)

Het dorp waar de klok twee keer 11 sloeg.

Het was echt koud vanmorgen. De herfst is op komst. Ik moest wat kilometers maken vanaf de camping tot de start in Entrevaux. Met het regenjackje aan fietste ik me warm. Van daaruit ging het stroomafwaarts langs de Var tot aan Pont du Cians, waar ik de Gorges du Cians in mocht voor de grote klim van vandaag.
Richting Valberg ging dat eerst nog, met iets meer dan vals plat, heel lekker. Ik bleef de D28 volgen voorbij Beuil en de benen leken er weer zin in te hebben. De klim is wel lang, met bijna 20 kilometer, maar op deze manier ging dat helemaal geen probleem zijn. De eerste tekenen van onraad zag ik toen ik voor Rigaud een klein weggetje in moest, dat slecht onderhouden leek. Er lag behoorlijk wat puin op de weg; lees, weinig gebruikt. En ook de stijgingspercentages liepen op. Van peddelen werd het werken. Er was bijna geen bewoning, met uitzondering van een moestuin of een akkertje in the middle of nowhere. Na een hele tijd en veel hoogtemeters zag ik opeens een verzameling huizen tegen de rotswand geplakt en het naambordje "Pierlas". Ik heb geen mens gezien maar een Bordercollie verwelkomde me met een sprintje naar mijn rechterkuit, maar had gelukkig al gegeten. De haarspelden werden nog wat steiler en de klok sloeg 11. Ik zwoegde voort. In de volgende haarspeld sprong een kat voor me de weg op, trok een hoge rug en dikke staart en verdween weer in de struiken. Toen hoorde ik de klok voor een tweede keer 11 slaan en de weg liep nog iets steiler op. Hier was sprake van een signaal, een waarschuwing dat mijn laatste uur geslagen had. Zo snel als ik kon maakte ik me uit de voeten, en dat was langzaam want het was meer dan 11%. Gelukkig had het noodlot een vrije dag, dus dood ging ik niet, maar verderop liepen een paar haarspeldjes met meer dan 14 % omhoog, gewoon om mij te pesten. Uiteindelijk was daar dan toch de Col en een tweede Collie die mijn rechterbeen blijkbaar naar de baas wilde apporteren.  Die baas riep hem terug en verontschuldigde zich met de Franse versie van: 'Dat doet ie anders nooit'. Maar ik was al weg de diepte in, met de handen op de remmen, want de weg was net een soort van verbeterd, en de Fransen vinden het hun plicht om dan uitbundig met 'Gravillons' (split of gravel o.i.d.) te strooien, zodat fietsbandjes lekker weinig grip vinden.
Beneden was de grote weg richting St. Etienne-de-Tinee en de Col de la Bonette (maar daarover morgen meer)  een verademing. Weinig hoogtemeters en een brede weg, waar de auto's en vooral de motoren heel hard reden. Het weer was mooi en warm genoeg. Nu eerst weer uitrusten en (veel) eten zodat we morgen de Bonette en de Col de Vars fris kunnen aanpakken, allebei voor de eerste keer. 

 90,7 km, rijtijd 4:54:59, 1948 hm's, norm power 164 W,  2776 Kcal, 

https://www.strava.com/activities/7785163083

• Côte de Ségrièst
• Côte de Moustiers
• Col d'Ayen (74)
• Point Sublime
• Col de St. Barnabé (75)
• Col du Buis (76)
• Col de Felines (77)
• Col de la Sinne (78)
• Côte de Belloire