100cols etappe 26: van Bedoin naar Montbrun-les-Bains (5 september)

 

Mont Ventoux en 'rustdag'

Voordat we over de rit van gisteren beginnen nog even dit: vanaf nu heb ik niet over een rustdag, maar een prep-dag. Ik merk namelijk dat 'rust' een beeld oproept van lekker niks doen, van hangmatten, dutjes doen en boekjes lezen. Maar de preparatiedag is juist een dag van hard werken; van fiets schoonmaken, ketting verwisselen en smeren, nieuwe remschoentjes, een uitgebreide checklist van controlepunten, zodat hij klaar is voor de volgende week. Een dag van kleren wassen, drogen, opvouwen, organiseren. Een dag van de Mifi-router opnieuw laden via een nauwelijks verstaanbaar Frans keuzemenu. Een dag van routes plannen, weer checken, blog schrijven, Strava laden, Instagram etc. etc. Een dag van boodschappen doen en een snelle hap. Het woord 'rust' is er dus in het geheel niet op van toepassing. Zo... dat moest er even uit. 😅

En dan nu naar de beklimming van 'het beest van de Provence' (in navolging van het beest van Asturias), de Mont Ventoux. Gisterochtend was ik op tijd op pad, niet wetende dat het op maandag markt is in Bedoin en dat dus de straat, die leidt naar het startpunt, gelopen moet worden tussen treuzelende, slenterende, onoplettende toeristen. Een Engelse mevrouw schold mij en passant nog even de huid vol, toen ik probeerde een klein stukje te steppen en ik begrijp nu dat er met Engelse mevrouwen in het buitenland niet valt te sollen. De angst voor de komende beproeving zat er sowieso al goed in dus goed warmfietsen en inhouden was het devies. Nou weet ik van vier eerdere beklimmingen dat het eerste stuk, tot aan het bos, vals plat begint en steeds een stukje valser wordt totdat het echte werk begint met 9, 10 en 11, ja zelfs 12 %. Dan is het een kwestie van rond de 200 Watt aanhouden en doorgaan. Dat lukte redelijk, hoewel ik bij elke jonge god die mij passeerde eigenlijk in het wiel wilde kruipen en er niet meer uitkomen. Het laatste stukje naar Chalet Reynard was een verademing en voor het eerst was ik nog zo fris, dat ik ook echt merkte dat het daarna een aantal kilometers minder steil was. Dat was heel goed voor de moraal en zelfs de laatste steile kilometers konden mijn humeur niet meer verpesten. Leuk trucje van de routebouwers van de 100 Colstocht is dat je daarna mag afdalen naar Malaucene en achter 'het kreng' langs weer terug mag naar het oosten. Je houdt daarbij de hele tijd zicht op de kale top en de toren van het weerstation, terwijl de weg blijft draaien en keren en dalen en stijgen.

Een vriendelijke jonge vrouw in een klein Volkswagentje wist mij, in een van de klimmetjes, met haar rechterbuitenspiegel net te missen en zette daarbij de ruitensproeier eens flink aan het werk. Ze leverde er helaas geen wissertjes voor mijn bril bij. Zich blijkbaar volstrekt onbewust van mijn bestaan, reed ze door, vrolijk keuvelend met haar bijrijder. Verder geen bijzonderheden, behalve dat het, net nadat ik in Montbrun was aangekomen, begon te stortregenen. Dat mocht ik gelukkig in een warme tent uitzitten. Goede dag dus.

87,5 km, rijtijd 5:20:49, hms 2347, norm. power 174 W, 2996 Kcal.

https://www.strava.com/activities/7763746888

• Mont Ventoux (67)
• Col des Astauds (68)
• Col des Gainons (69)
• Col de Veaux (70)
• Côte des Hauts du Toulourenc