100cols: Een doel zonder een plan is slechts een wens.
Een doel zonder een plan is slechts een wens.
Honderd Cols Tocht
Ongeveer twee jaar geleden speelde ik met de gedachte, want met pensioen, wat meer tijd te besteden aan racefietsen, omdat ik daar plezier in had. Dat werd concreet toen ik las over de Honderd Cols Tocht: een fietstocht door Frankrijk van ruim 4000 km, met meer dan 68.000 hoogtemeters. Als ik dat nou eens kon doen, zou dat niet fantastisch zijn? Maar hoe?
Antoine de Saint-Exupéry was een Franse piloot en schrijver uit de eerste helft van de 20ste eeuw, in Nederland het meest bekend om zijn boek 'De kleine prins'. Maar bij mij bleef hij in mijn hoofd zitten met: "Een doel zonder een plan is slechts een wens."
Dat herkende ik wel. Die fietsdoelen die ik niet haalde; al bijna veertig jaar was dat deel van mijn leven. Ik wilde wel veel maar de benodigde kilometers kwamen er niet. De Marmotte cyclo bijvoorbeeld; twee keer ingeschreven maar nooit gedaan. En in verschillende edities van Luik-Bastenaken-Luik gaf ik er voortijdig de brui aan. Geen plan, geen kilometers, geen resultaat. Sinds mijn studententijd deed ik tussen de 1500 en 4000 km per jaar, inclusief spinning. Maar het was allemaal meer geluk dan wijsheid. Ik fietste maar wat.
Een plan
Omdat ik geen natuurtalent was/ben, en ondertussen 67 jaar (2020), wist ik wel dat er echt iets moest gebeuren wilde ik deze monstertocht kunnen uitrijden. Ik kon gelukkig mijn eigen tijd indelen en 40 uur per week hoefde ik ook niet meer te werken. Maar ik was ook oud, niet in topconditie en zonder een begin van een idee hoe ik het moest aanpakken. Dus maar eens op internet gezocht. Daar kwam ik bij GCN (Global Cycling Network) het boek 'Endurance' tegen van Mark Beaumont, een Schotse ultrafietser die het record rond de wereld fietsen, ruim 18.000 mijl, net had aangescherpt tot 78 dagen, 14 uur en 40 minuten. Dat is gemiddeld 390 km per dag!! Mark wist er dus wel wat van.
Het boek was helder over wat ervoor nodig was om lang en ver te fietsen. Het ging over planning en logistiek, over fysieke training, mentale training, uitrusting, gezondheid, weerstand/immuunsysteem, voeding en herstel. Maar vooral het citaat op blz. 13 gaf me hoop:
"With the right belief systems, planning and training, our bodies have the ability to go further than our minds often believe is possible."
Van daaruit kon ik verder met een hele lijst andere boeken en artikelen, en langzamerhand ontstond er zowaar iets van een plan. Een inspanningstest liet me zien waar ik lichamelijk stond. Daar werd ik overigens niet vrolijk van, want het hart, longen en bloedvaten waren oké, maar verder was het was matig gesteld met de conditie. Er kwamen een fysiotherapeut en een diëtiste in beeld (zie met dank aan:). De fysio pakte mijn fysieke problemen aan en stelde een trainingsschema op, waar ik enorm van schrok. De diëtiste gaf uitleg en advies over koolhydraten, eiwitten, vetten, micronutriënten, supplementen, immuunsysteem en herstel. Een bike fitter hielp me aan een beter zadel en de fysio hielp me mijn rechterbeen gericht te trainen... einde zadelpijn (bijna). Ik leerde over organisatie, over mentale problemen en oplossingen, over hitte-, koude- en regenplannen, over blessures en hoe ze (liefst) te voorkomen en (als het moet) te genezen en over nog veel meer. En ondertussen zat ik steeds vaker op de fiets, de laatste maanden soms meer dan 20 uur per week.
En nu is het bijna 3 augustus 2022 en sta ik op het punt écht te beginnen. Mijn vrouw Adelheid gaat met me mee, met auto, tent, kampeerspulletjes, kleren, laptop en een hele zooi fietsvoedsel, reservespul, gereedschap, montagestandaard, pomp en zoals we thuis zeggen...... liederenboek en een goed humeur. Verdomd, we gaan echt op stap.
Reacties
Een reactie posten